زندگی امروز مملو از مشغله‌های بیشمار است و از همین بابت شاید اغلب‌مان فرصت چندانی برای سرک کشیدن به آثار ادبی کهن و معاصر نداشته باشیم.
با این حال من معتقدم که شعر به درد امروز هم می‌خورد؛ شعر برای آنهایی که علاقه‌مند این عرصه از ادبیات هستند یا برای افرادی که در این زمینه کار می‌کنند گاهی نیز در حکم یک آرام بخش است. در جایگاه مسکنی که می‌تواند روح‌مان را قدری التیام ببخشد.
تورق سروده‌های شاعران برای زمان کوتاهی هم که شده ما را از مشغله‌های روزمره‌مان جدا می‌کند و برای مدتی حواسمان را قدری پرت می‌کند.
اگر برای شعر همین یک فایده را هم قائل باشیم اتفاق و کارکرد بسیار مهمی است؛ این که به ما لحظه‌ای آسودگی خاطر ببخشد.
البته این ویژگی تنها در شعرخوانی نهفته نیست، دیگر تولیدات فرهنگی و هنری هم از این اثرگذاری برخوردار هستند. اما من فقط از شعر گفتم چراکه این قبیل گفته‌ها که دیگر عمر شعر به سر آمده و... بیشتر درباره آن شنیده می‌شود.
تصور کنید خسته از کار بیرون به منزل بازگشته اید، به جای مرور اتفاقات و مسائل روز می‌توانید خود را به چند غزل از دیوان حافظ میهمان کنید یا حتی سراغ سروده‌هایی از دنیای امروز ادبیات بروید. به کمک ادبیات می‌توان از رنجی که سبک زندگی امروزی رقم زده دوری کرد، اصلاً یکی از وظایف هنر در همین مسأله نهفته است، در اینکه کارکردی برای التیام روح خسته‌مان داشته باشد.
همان طور که اشاره شد لازم نیست که توجه و تمرکزمان تنها به ادبیات کهن باشد، حتی می‌توان از سروده‌های امروز نیز بهره گرفت. هر چند نمی‌توان منکر این شد که اشعار امروز دیگر اثرگذاری گذشته را ندارند. بخشی از دلیل آن در نتیجه تکثر زیاد مجموعه اشعار موجود در بازار است. در سال‌های اخیر که با ازدحام در تولید شعر و از سویی پخش آنها روبه‌رو هستیم شرایط به گونه‌ای شده که این‌آرام‌بخشی و لذتی که شعرخوانی برای مخاطبان دارد چندان احساس نشود. اینها سبب شده شعر به حاشیه برود، باز اوضاع داستان‌نویسی و نمایشنامه نویسی‌مان به مراتب بهتر از شعر است.
اینها کمابیش منتشر می‌شوند اما درباره شعر اوضاع متفاوت‌تر شده و با تیراژهای کم‌تری روبه‌رو هستیم. از سوی دیگر فضای مجازی هم تأثیر زیادی بر ارتباط سروده‌های شاعران با مخاطبان گذاشته، با این حال حتی نمی‌توان گفت دسترسی به شعر را بهتر کرده یا مردم را از آثار استاندارد دور کرده و درباره نوع اثرگذاری اش نمی‌توان حرف مشخصی زد.
اینها را گفتم که بدانید در کنار همه تولیدات فرهنگی چرا شعر بیش از همه به حاشیه رفته است، هرچند که همچنان معتقد هستم‌خواه‌ناخواه آنهایی که اهل ادبیات هستند شعر را دنبال کرده و از آن بهره می‌برند
